Hoe Sint verdween, een mooi verhaal van onze burgervader
26-11-2010
HOORN - Via zijn Blog op Hoorn.nl laat onze burgemeester, Onno van Veldhuizen, met de nodige regelmaat van zich horen. Deze keer heeft hij zich laten verleiden tot een mooi verhaal over Sinterklaas: ”Hoe Sint verdween”.
Lees hier zijn bijdrage:
Hoe Sint verdween
Daar stond hij. Een eenzame, wat verweesde, kalende man in een oude lange zwarte jas, die met vochtige ogen, de lege einder aftastte. Hij zocht naar een stille, zwarte rookpluim waaronder een kleurrijke boot met hossende lieden, moeizaam voortploegend door de gejaagde golven, straks te zien moest zijn. Het schip zou, zoals altijd, diep onder de zware last van vele verrukkelijke geschenken liggen. Zachtjes hoorde hij al het zingen en de muziek. Maar ook dit jaar blijft de koude zee leeg. Slechts de regen valt.
Hij is somber en voelt in zijn jaszak het zware zilver van zijn autoriteit: de ongebruikte ambtsketen. Het was nu al 17 jaar geleden dat de Goed Heiligman voor het laatste verschenen was.
De stad en de wijde omgeving waren toen uitgelopen. Het zag zwart van de mensen. Massaal werd er gezongen en gedanst. De verenigde fanfares bliezen de wolken uit de lucht, de vlaggen jubelden uit de ramen en daaronder puilden de balkons vervaarlijk uit. Wat een leven! Af en toe viel er iemand van de kade luidruchtig te water. Die dag gaf dat niet in de kleine havenstad.
De laatste keer was iedereen gekomen. Gewoon zoals het al sinds mensenheugenis ging. Maar na 5 uur wachten was de vreugde omgeslagen in woede en verdriet. De ME had met moeite de orde weten te herstellen. Jonge gezinnen verlieten gebutst met huilende kleuters de stad. Hij was met gebogen hoofd en snelle tred langs de rand van de straat naar huis gegaan. Zijn schoen bleef die avond voor het eerst van zijn leven leeg. De wortel voor het paard at hij zelf met lange tanden bij zijn ontbijt en hij veegde een stille traan van de wang van zijn vrouw.
Hij had na zijn zondagse bad nog gebeld met zijn jonge collega B. te E., in de stille hoop dat ook daar het vreselijkste was gebeurd. “Nee collega, hier was Sint wel. Geweldig feest gehad. Buitengewoon aardige man. En zo gul. Heeft enkele tonnen aan de piepende gemeentebegroting toegevoegd. Nee, heeft het niet over uw stad gehad. Buitengewoon ellendig allemaal. Sterkte hoor. Prettige zondag en kom nog eens langs. We zien je zo weinig” De koffie had hem die zondag niet gesmaakt.
De weken daarna had hij tevergeefs via al zijn nationale en Europese contacten getracht te achterhalen waarom in hemelsnaam zonder enige opgaaf van reden zijne heiligheid stilletjes zijn goede stad voorbij was gegaan. Natuurlijk, de pers had zich gemeld, er waren raadsvragen gesteld. Of hij niet dit en waarom toch niet dat. Er was gedreigd met een enquête en hij was ziek naar huis gegaan. Enkele eieren waren in zijn richting gevlogen. Uiteindelijk had men zich er zich gezamenlijk bij neergelegd en zich vermand tot volgend jaar. Als men nu eens gezamenlijk heel braaf zou zijn, dan moest de goede man toch de weg weer weten te vinden. De raad had er een motie over aangenomen.
Verbazend was het om te zien hoe in het tweede jaar de kade nog vol had gestaan.
Het geloof was sterk en de hoop sterft nu eenmaal als laatste. Men had luidkeels gezongen en slechts in vriendelijkste dichtvorm met elkaar gesproken en dat wel een hele week lang. Het mocht niet baten. Ook dat jaar bleef de horizon leeg en zo was het nadien gebleven. Nu stond hij daar alleen. De ambtsketen diep in zijn zak zodat niemand zijn onverwoestbare maar kwetsbare geloof in het openbaar belachelijk zou kunnen maken. Er kwam nu een klein meisje naast hem staan. “Wat doe jij’ vroeg ze. “Ik wacht op Sinterklaas’ ontschoot hem gedachteloos uit zijn diepste verdriet en juist toen meende hij een zwak rookpluimpje te zien. Het werd hem te veel en hij zakte deemoedig door zijn knieën in een diepe plas. “Gekkie” zei het meisje en toen zag zij het ook. Even later leken de mensen wel als bloemen uit de stenen te schieten. Zelden was het zo vol. Het werd een feest om nooit te vergeten. Sinterklaas was terug.
Onno van Veldhuizen
Burgemeester van Hoorn
De foto’s komen van de site:
Reactie: (Sebas)
28-11-2010, 14:05
Zie de ironie in deze mooie column van burgemeester Van Veldhuizen: als burgemeester een Kop van Jut, aangezien hij voor ALLES, dus ook voor het wegblijven van de Sint verantwoordelijk wordt gehouden.
Veiligheid en leefbaarheid zijn heel belangrijke onderwerpen, maar daar zijn meer instanties, organisaties en wij zelf als bewoners en burgers van de stad bij betrokken!
Reactie: (okkie)
27-11-2010, 12:41
kan onno de overvallen in hoorn oplossen en zijn prietpraat voor zich houden aub.