Eten en drinken

HOORNGIDS | Kwart over tien. Rond deze tijd is er altijd wel iemand die aangeeft honger of dorst te hebben. Maar vandaag lijkt niemand tijd te hebben voor zulke aardse dingen. Zij zijn allemaal verdiept in hun spel. Ik vind het dan ook jammer om als stoorzender op te moeten treden.

”Jongens en meisjes, het is nu echt tijd om op te ruimen hoor.” roep ik. Als wij allemaal voorzien zijn van eten en/of drinken en Ivo aan zijn meegebrachte soepstengel wil beginnen, roept Arjen hevig verontwaardigd: ”Oh juf, Ivo heeft soepstengels mee, maar dat mag toch niet?” Op mijn vraag ”Waarom dan niet?” is hij even stil. Ik zie hem zijn hersentjes pijnigen. Dan zegt hij: ”Omdat wij hier toch geen soep eten.” En zijn blik wordt al iets vragender. Voor alle zekerheid voegt hij daar nog aan toe ”Het is hier toch geen soepschool?” Daarmee heeft hij de lachers op zijn hand. ”Nee, het is hier geen soepschool, maar je mag hier wel soepstengels eten.” antwoord ik naar waarheid. ”Nou, dan ben jij zeker ook een soepjuf” pareert hij, hopend op nog meer lachsucces. Dat lukt. Juf, een soepjuf.

De kinderen gieren van de lach. Even later fluistert Jeffrey zijn buurman iets in het oor. Deze schiet daarop in een onbedaarlijke lachbui en hoest en proest zijn broodje de klas in. Als hij zichzelf weer onder controle heeft en ik hem vraag waarom hij zo moest lachen, kijkt hij met een schuin oog naar Jeffrey en besluit dan toch om het te zeggen. ”Nou, Jeffrey zei niet eten en drinken, maar scheten en stinken.” En hij rolt daarbij van zijn stoel van het lachen. De hilariteit, die dan ontstaat duurt tot in de gymzaal, waar weer andere spannende dingen te ontdekken zijn.