Een stoute Piet

Kleutercolumn van Riet van der Lee (voorgelezen op HoornRadio 11 november 2019)

HOORNGIDS | Eindelijk is het zover. Al weken zijn zij ermee bezig, maar vandaag is de grote dag. Sint Nicolaas komt hoogstpersoonlijk bij ons op bezoek. De meisjes zijn vermomd als dametjes en ook de jongens zien er prachtig uit. Duidelijk onwennig met zoveel moois om hen heen, bewonderen zij elkaar. Ik kan zien dat de meisjes nog niet echt gewend zijn aan hun out-fit. Tien van de dertig panty-beentjes vallen al op door gigantische gaten. Schilderijtjes, al of niet omzoomd door opgedroogde bloedspoortjes en ladders. Nou ja, ladders, zeg maar gerust bordestrappen. Dat zal wel de nodige tranen hebben opgeleverd maar van verdriet is nu niets meer te merken. Van spanning des te meer! Gelukkig is er altijd nog een duim of knuffel in de buurt. Voor sommige kinderen zijn zulke dagen een aanslag op hun gewone levenspatroon. Zij hebben er duidelijk moeite mee. Ik kijk naar Raymond en zie dat hij het heel moeilijk heeft met zichzelf. Hij is niet op zijn stoel te branden en is zo hyperactief, dat ik hem, ter bescherming van hem en de anderen even bestraffend toe moet spreken. Dat helpt, maar niet voor lang.

Dan wordt er op de deur gebonsd en rollen er van alle kanten zwarte Pieten binnen. De knuffels worden nog meer bij het spektakel betrokken. Toch wel spannend, nu zij zo dichtbij zijn. Gespannen kijken de kinderen naar de capriolen van Pedro en Trappedoelie, de gympieten.

En ja hoor! Ook Raymond springt er opeens tussendoor. Op alle mogelijke manieren probeert hij de aandacht te trekken en hij heeft succes. Eén van de Pieten bukt zich om op ooghoogte even een praatje met hem te maken. Op dat moment gebeurt wat elke opvoeder als nachtmerrie zal herkennen. In een flits trekt Raymond de muts en de pruik van Pedro zijn hoofd. Het gezicht van die jonge knecht van de Sint zal ik nooit vergeten. Grote verschrikte ogen vanonder een spierwitte haardos kijken mij met een hulpeloze blik aan. Wat nu?

De tegenwoordigheisd van geest van mijn collega heeft het geloof in de goede Sint absoluut gered. Met een stalen gezicht stapt zij naar voren en zegt: ”Zie je wel Pedro, dat heb je er nu van. Sinterklaas heeft toch gelijk gehad. Eigenlijk kon je met zulke haren niet mee naar Holland. Jongens en meisjes” vervolgt zij tegen zo’n honderd verbaasde kleuters: ”Pedro is nog een Leerpiet en ik heb aan Sinterklaas een flesje om mijn haren wit te maken gevraagd, want dat vind ik zo mooi, maar nu heeft Pedro het zelf op zijn hoofd gesmeerd, want hij wilde ook zo graag eens witte haren hebben, net als jullie. Je begrijpt, dat Sinterklaas heel boos was en voor straf mocht Pedro niet mee naar Nederland. Maar dat vond Juan, een oude kale Piet toch wel een beetje zielig. Hij zei tegen Sinterklaas, dat Pedro zijn pruik wel mocht lenen, want Juan bleef toch in Spanje. Maar ja, nu hebben alle kleuters gezien hoe dom jij bent geweest Pedro” gaat zij onverstoorbaar verder. Gelukkig is Sinterklaas nooit lang boos, maar wij zijn allemaal wel heel erg geschrokken hoor. Zul je het nooit meer doen?’ Dat belooft Pedro waarop hij schielijk de klas uit duikt om zijn beschadigde out-fit te herstellen. De spanning breekt. De kinderen vinden het prachtig om nu ook eens een stoute Piet in hun midden te hebben en raken er niet over uitgepraat. Wat is het toch heerlijk als je zo’n onwankelbaar geloof in iets kunt hebben.

Het feest gaat gewoon door alsof er niets gebeurd is, maar wij, juffen wisselen een blik van verstandhouding met elkaar en mompelen: ”Zo, nu eerst een Bavaria!”.

Sinterklaas Sinterklaas

Reacties
Reactie: (ita)
12-11-2019, 12:40
Geweldig!!