Crisisgedoe

Column van Sjaak Grosthuizen

HOORNGIDS | Wanneer je precies hetzelfde doet, wat heel Nederland op dat moment ook doet, ben je dan een kuddedier? Mevrouw Grosthuizen heeft al enige maanden bij de aanblik van de inhoud van de schuur verzucht, dat de boel eens rigoureus uitgemest diende te worden. Zij zou gaan over het wegdoen van overbodig geworden spullen. Ik mocht alleen assisteren bij til- en sloopwerkzaamheden. Bij de spullen die ze sorteerde om weg te brengen naar Noppes of naar het grofvuil depot mocht ik niks meer weghalen om weer te bewaren, tenzij het iets was waarvan zij niet meer kon bepalen van welk belangrijk juist wel te behouden voorwerp het een onmisbaar onderdeel uitmaakte.

We zagen in de media dat wij niet zozeer behept waren met een traditioneel voorjaarsschoonmaakvirus, maar ons eigenlijk gewoon aansloten bij iets dat elders uitliep op files en ongewenst kuddemisgedrag met rijen van zich bij elkaar proppende menigten bij bouwmarkten en vuilstortplaatsen. Wij hebben nu in de achtertuin spullen liggen die weggebracht moeten worden. Maar bij ons komt het niet door kuddegedrag, maar omdat we eindelijk de knoop doorgehakt hebben om de schuur aan te pakken. We gaan ook de slaapkamer opnieuw inrichten. De behangspullen hebben we al een maand of twee in huis. Dat veel anderen op dezelfde ideeën komen en met dezelfde argumenten aankomen, kunnen wij niets aan doen.

Natuurlijk moet ik toegeven, dat de signalen die wij, rekening houdend met veilige afstand in de samenleving, oppikten, ook voor mevrouw Grosthuizen en mijzelf de uitnodiging bevatten nu maar eens te beginnen met het aanharken van onze eigen woonplek. En hiermee geef ik schoorvoetend toe dat ook wij behoren tot een kudde, die de kuddemores begrijpen en omarmen. Ik ga meteen maar door met bekentenissen – het lucht namelijk enorm op – en ik beken dat ik vorige week bij de Lidl in plaats van één zak met premium muesli er twee in de kar deponeerde. Niets menselijks is mij vreemd dus.

Ik ben nog niet zover gegaan met verontschuldigingsverhaaltjes dat ik vrienden heb gebeld met de boodschap, dat ik net op het punt stond ze eindelijk weer eens met een bezoekje te vereren, maar dat de dringende isoleeradviezen van de afgelopen week daar helaas een streep door hebben gehaald. Ik merk wel dat dit voor ons als pensionado’s een unieke kans is financiële reserves op te bouwen voor de tijd na de coronacrisis, wanneer de pensioenfondsen onverbiddelijk overgaan tot het korten. Onze auto kan nog steeds rondrijden op de brandstof die ik vier weken geleden heb getankt. Het scheelt gewoon.

Ik heb via de media ook vernomen dat ieder nu naarstig op zoek is naar activiteiten om de plotselinge zee van vrije tijd door te kunnen komen. Ik mag gelukkig vermelden dat zowel mevrouw Grosthuizen als ikzelf nauwelijks de ervaring hebben dat er nu meer vrije tijd is. We hebben beiden onze liefhebberijen en daarin wordt net zoveel tijd gestoken als voorheen en dankzij een rustiger levensritme zijn onze dagen er probleemloos volledig mee gevuld.

Wel mis ik de politieke verhandelingen in Hoorn. Ik kan er geen verslag van maken en over opvallende acties van diverse politici – ik noem de Hoornse raadsleden heel optimistisch en ter stimulering nog steeds politici – kan ik nauwelijks een wekelijkse column vullen. Even ontbrandde er deze week een sprankje hoop. Er zouden vergaderingen kunnen worden gehouden via allerlei technische audiovisuele verbindingen en dat ook nog met een mogelijkheid voor ons als burgers dat live te volgen. Dat wil ik graag eens meemaken. En ik denk menig raadslid ook.

Een volkomen nieuwe manier van vergaderen met allerlei kansen om als allereerste in de Hoornse geschiedenis iets opmerkelijks in die setting te doen. Wie wordt bijvoorbeeld de eerste aanvrager van een schorsing, waarmee vaak iets anders beoogd wordt dan een welkome plaspauze? Zou ook het belletje worden gebruikt om aan te geven dat de pitch voorbij is? Hoe zou het zijn, wanneer raadsleden door de mand vallen als halve digibeten en daardoor een debat volledig missen? Wie wordt de eerste voorzitter van zo’n digitale vergadering? Hoe houdt die contact met de griffier om na te gaan of alles goed verloopt? Ik ben daar nu al ontzettend nieuwsgierig naar. Misschien moet ik uitkijken dat ik deze crisistijd een ontzettend leuke tijd ga vinden. Hoewel, daarnet vertelde mevrouw Grosthuizen mij dat we eens heerlijk de tuin gaan opknappen.

Sjaak Grosthuizen schrijft zijn column Sjaak Grosthuizen schrijft zijn column