De rode knop

Lang geleden was in de Donald Duck, het lijfblad van vele volwassenen, iets te lezen over een uitvinding van Willie Wortel. Bijgestaan door Lampje had hij een heuse raket vervaardigd en het moment was aangebroken om het ding te testen. Zelf nam hij als uitvinder geen plaats in de hemelbestormer en moest dus op zoek naar iemand die bereid was dat wel te doen. Zijn inschatting was dat er eigenlijk niemand zou zijn die de bereidheid zou tonen om plaats te nemen in het helse ding, dus moest hij op zoek naar een methode om dat toch voor mekaar te boksen.

De vernuftige Willie was niet alleen een uitmuntend uitvinder, maar ook nog eens een geslepen psycholoog. Willie liet de raketdeur op een kier staan en plaatste een groot bord bij de schakelknop met daarop de tekst ”Niet op deze grote rode knop drukken.” Donald Duck, wie anders, scharrelde op enig moment rond de raket, opende de deur en bezag het dreigende bord. De overwegingen van Donald werden in de bekende tekstwolkjes uiteen gezet. Donald liet zich niet zomaar afschrikken door zo’n bordje. Alsof dat hem zou tegenhouden. En dus gebeurde wat Willie al had voorzien: Donald Duck drukte op de grote rode knop, waarna het testavontuur een aanvang nam en uiteindelijk goed afliep. 

Donald Trump
Dit hele avontuur kwam weer boven drijven naar aanleiding van de verwikkelingen van de laatste weken rond Donald Trump. De president van Amerika en daardoor de man die de nucleaire macht heeft om op de befaamde rode knop te drukken, had zichzelf en zijn land vreselijk in de nesten gewerkt en zou volgens ingewijden zodanig instabiel zijn dat de door hem in gang te zetten, vernietigende lancering van raketten niet geheel denkbeeldig was. Waarbij de vraag rijst: zou dat gekund hebben? Is de president van de USA in zijn eentje bij machte om atoombommen de wereld in te slingeren? Dat schijnt niet zo te zijn. En het gaat uiteraard ook niet om een rode knop, waarop de interieurverzorger (m/v) in al diens ijver per ongeluk - ”Oeps” - zou kunnen drukken. 

Weet u het zeker?
Volgens deskundigen gaat het om een tas waar een code in zit. Die tas word ook wel ’de nucleair football’ genoemd. Deze tas reist altijd met de president mee. Een van de bodyguards van de president moet dus te allen tijde in de buurt van Trump zijn. In deze koffer zit een nucleaire code, die de president telefonisch moet doorgeven. Deze code verandert met een bepaalde regelmaat. Door deze cijfers door te geven weet de persoon aan de andere kant van de lijn, de militaire top van het Pentagon, zeker dat het om de president gaat. Op deze manier geeft de machtigste man in Amerika dus de opdracht tot een nucleaire aanval. Waarbij ik me kan voorstellen dat er nog wel een extra vraag (”Weet u het zeker?”) aan voorafgaat. Trump kan dus op de knop drukken wat-ie wil, maar het enige dat er dan gebeurt is een ten tonele verschijnende ober. We kunnen dus nog wel even rustig ademhalen.