Kennis van zaken

Gemeenteraadsleden zijn net mensen. Sterker nog: het zijn echte mensen. Meestal ook mensenmensen en dat siert ze. Natuurlijk kunnen daar ook drammers tussen zitten, die wat meer zakenmens zijn, die met het oog op het algemeen belang vooral de portemonnee in de gaten houden en ook dat is een goede zaak. Heel af en toe vind je daar zelfs mensen met kennis van veel materie of een goede kijk op zaken. Heel fijn om die ook in je factie te hebben. Maar je bent echt gesjochten wanneer zo’n vogel met kennis politiek bedrijven als een spelletje ziet. Die speelt puur voor zichzelf een wedstrijdje wie het meeste gelijk krijgt. Dan kan hij naar eigen mening de beste politicus worden.

We weten natuurlijk allemaal al dat er een groot verschil bestaat tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Ik denk dat dit begrip vooral in de politieke wereld is ontstaan. Vooral in een beginperiode van een coalitie speelt dat duidelijk. Straks zien we dat ook na de verkiezingen. Wanneer partijen samen gaan regeren, dan moet er eerst een gelijkkrijgkluts worden bereikt waarin voor elke deelnemende fractie nog precies  genoeg zit om er niet uit te stappen.

De kunst van dat samensmelten is de andere fracties het gevoel te geven, dat zij er meer uitgesleept hebben dan jouw fractie, maar wel in de wetenschap dat alles opgeteld en afgetrokken jouw gelijk er het meest in is vermengd. Dat gebeurt op elk niveau. Binnenkort met de landelijke partijen en over enige tijd de lokale. In de lokale gelegenheidsgelijkkrijgsituatie ontstaan in deze periode de voor de buitenwereld bijna zichtbare barstjes. Je merkt: ik houd van eufemismen.

Gelijk hebben heeft ook veel te maken met de kennis van de juiste feiten. Een gemeenteraad staat wat dat betreft vaak een stukje achter in vergelijking met het college van burgemeester en wethouders. Vandaar ook de regelmatige smeekbeden aan wethouders om informatie te delen. De raad mee te nemen, zoals ze dat zeggen. Ik begrijp die kennisachterstand wel. Eigenlijk zou ik meer verbaasd zijn, wanneer raadsleden een beter inzicht hebben in de te besturen zaken dan wethouders met hun ambtenaren.  Het zijn dus de raadsleden, die technische vragen stellen. Wanneer wethouders daarom moeten zeuren gaan dingen enorm fout.

En toch, en toch! Afgelopen dinsdag was er tijdens de vergadering van de raadscommissie een moment waarbij even zo’n omgekeerde kennisvoorsprong van een raadslid beleefd kon worden en nog belangrijker: ook erkend werd. Er was een opmerking gemaakt dat erfpacht van stukjes gemeentegrond op het terrein van de woonwagenlocatie beter veranderd kon worden in huurkoop. Wethouder van hoe-verkoop-je-onverkochte-grondbeleidszaken Marion van der Ven meende een goed antwoord te hebben geformuleerd, totdat Niek Heijne, enthousiast raadslid namens D66 opmerkte, dat hij het leuk vond dat er werd gesproken over iets wat in het notariaat zijn dagelijkse werk is.

Wanneer je zou denken dat andere fracties zouden reageren met een gezicht van: ja hoor, jij zal het wel weer beter weten, dan heb je het glad mis. Met een gretigheid die zelfs mij verraste, wilden veel fractiewoordvoerders graag alles horen over hoe stelen in vorken passen. Men zou het daar na de vergadering eens heel graag uitvoerig met hem over willen hebben. Dit gaat helemaal goed komen, dacht ik als toeschouwer verheugd. Of de wethouder daar ook graag bij wil zijn is mij een beetje ontgaan.

Voor mij werd weer eens zonneklaar hoe belangrijk goede kennis van zaken is voor raadsleden en voor andere bestuurders. Heerlijk, wanneer je in dit wereldje ineens een echt ter zake kundige kunt aantreffen. En om andere raadsleden niet te kort te doen, wil ik best vermelden dat er meer mensen  zijn die als deskundig mogen worden beschouwd, wanneer bestuurlijke zaken hun professie raken. Wat zou het heerlijk zijn, wanneer men vaker tegen zo’n raadslid openlijk erkent dat hij of zij vast gelijk heeft, omdat het zijn of haar werk betreft. Wie weet gaat dat in Hoorn vaker gebeuren!

We zitten in een verkiezingstijd en eigenlijk is er wat erkennen van kenniszaken bij andere partijen betreft maar één partij die door alle andere partijen wordt gezien als een partij die alleen in onwaarheden grossiert. Als een forum voor demagogie, denk ik dan. Ik ben benieuwd hoeveel kiezers dit keer blij zijn met leugens en ik ben blij dat er in Hoorn niet zo’n fractie zit.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.