Olympisch chauvinisme

Nederland spreekt een woordje mee! Van deze kreet en ook het gevoel dat erbij hoort krijg ik soms een beetje jeuk. De kreet wordt veelal geslaakt door degenen die slechts toekijken bij de prestaties die landgenoten verrichten. Prestaties die weliswaar van grote klasse zijn, maar op prestaties waar ikzelf totaal niks mee van doen heb kan ik maar moeizaam trots zijn. We hebben als Nederland niet slecht gepresteerd tijdens de Olympische Spelen. Brandstof voor chauvinisme!

Eigenlijk moet ik bekennen dat ik de resultaten van de Olympische Spelen maar heel matig volg. Mevrouw Grosthuizen en ik kijken naar andere programma’s, maar omdat daar ook de nieuwsuitzendingen bij zitten, pikken we in ieder geval de Nederlandse resultaten op. Het meedoen aan deze spelen dient gespeend te zijn van elk politiek doel. En toch is het onvermijdelijk. De behaalde resultaten dienen ter ondersteuning van het nationale gevoel. Mijn vraag is dan: zijn wij Nederlanders niet een beetje te chauvinistisch over de sportieve prestaties van onze nationale sporthelden? Hoeveel chauvinisme mag ik me toe-eigenen?

De medailles die worden veroverd zijn voor een klein land als Nederland aan de hoge kant. Zeker wanneer je de resultaten vergelijkt met andere, veel grotere landen in Europa of elders in de wereld. De VS en China zijn de grootste verzamelaars van gouden, zilveren en bronzen medailles en natuurlijk zullen de inwoners van deze twee grootmachten met grote trots kunnen terugzien op de prestaties van hun land en er een trots naar nationalisme neigend gevoel aan overhouden.

Hoe trots mogen wij zijn op ons Nederlanderschap? We kunnen ons qua aantal medailles bijna meten met de grootste Europese medailleverzamelaars Italië en Duitsland. Het napluizen van dit gegeven maakte mij nieuwsgierig naar meer. Chinezen en Amerikanen mogen zich trots voelen, maar Nederland maakt deel uit van een verbond van Europese landen, de EU. De Verenigde Staten tellen 50 staten, de Europese Unie 27. Ik ben tijdens het schrijven van dit stukje aan het tellen geslagen om eens te zien in hoeverre de EU een woordje meespreekt op Olympisch gebied.

Vandaag telde ik voor de landen van de EU 83 gouden, 88 zilveren en 104 bronzen medailles en in het totaal 275. Lijstaanvoerder China had er respectievelijk 38, 31, 18 met 87 als totaal. De VS kwam niet verder dan 36, 39, 33 en 108 medailles. Kijk! Vertel dit de eurosceptici ook maar eens! En om ons werelddeel nog iets sterker neer te zetten tel ik de medailles van de rest van Europa er even bij. Dat zijn er in het totaal 173, zodat het werelddeel Europa maar liefst 448 plakken edelmetaal scoort!

Ik werd nog nieuwsgieriger. Hoe succesvol is Nederland in vergelijking met de landen die de meeste medailles binnen sleepten? China heeft 87 medailles namens 1,4 miljard inwoners. Dat is volgens een ruwe rekensom omgerekend per miljoen inwoners 0,06 Olympische medaille. De VS komen op 0,32. Voor onze Europese Unie wordt dat 0,66. Voorwaar een mooi resultaat. Wanneer we gaan kijken wat de rekensom laat zien voor enkele EU-grootgrutters in Olympische medailles, dan zien we Duitsland met 37 medailles als het best scorende land van de Unie. Dat levert per miljoen inwoners 0,46 medaille op. Italië had iets minder goud, maar in het totaal 39 plakken en dan is de uitkomst van het sommetje 0,62.

Mijn nieuwsgierigheid groeide en ik wilde weten wat het antwoord is voor de Nederlandse Olympische score. Met 10 gouden, 11 zilveren en 12 bronzen plakken komen wij uit op een totaalscore van 33 medailles. Wanneer we uitgaan van ruwweg 17 miljoen inwoners, dan wordt het sommetje: 33 : 17 = 1,94! Voor welk deelnemend land je dit sommetje ook maakt, nergens zal de uitslag hoger zijn dan de score van Nederland! Ergo, we zijn relatief veruit het sportiefste land van de wereld!

Dit concludeerde ik thuis gezeten op mijn dooie gemak en ik concludeer nu ook dat wanneer ik dit stukje inlever, je van mij niet meer kan zeggen dat ik niet chauvinistisch ben.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.