Jan Klaassen

HOORNGIDS | “Dag Jan Klaassen, dag Katrijntje, doe eens open je gordijntje”. De kinderen zingen uit volle borst de begintune van de poppenkastvoorstelling. Zelf zit ik met mijn collega al in de grote poppenkast en wij hebben er zin in. Tijdens het liedje laat ik Jan Klaassen alvast opkomen om met de kinderen mee te dirigeren.

“Jaah, ik zag hem”  hoor ik dan ook onmiddellijk van verschillende kanten roepen’, gevolgd door een felle discussie wie hem nu echt het aller- allereerste zag. Dan steekt mijn medespeelster de pop Katrijn alvast naar boven om de kinderen er weer bij te halen. Dat helpt en zij vervolgt met een fluisterstem: “Dag kinderen, daar ben ik weer, maar ik doe heel zachtjes want Jan Klaassen ligt nog te slapen”.  “Nee hoor” hoor ik Michel roepen. “Jan Klaassen is al wakker want ik heb hem net zelf gezien”.

Ik gluur door de kjikgaatjes, die wij er speciaal in hebben laten boren en zie dat hij een por in zijn zij krijgt van zijn buurman die verdere onderbreking niet kan waarderen. “Stil nou”, sist hij Michel met een venijnige blik toe. Ik zie ook dat Michel aanstalten maakt om zijn buurman met gelijke munt terug te betalen en laat daarom snel Jan Klaassen opdraven.

“Michel heeft gelijk hoor Katrijn. Ik ben al wel wakker, maar nog niet helemaal. Zou Michel mij misschien in mijn arm willen knijpen? Dan weet ik of ik droom of niet.” en tegelijkertijd steek ik uitnodigend de arm van Jan Klaassen - waar mijn duim in zit – in zijn richting.

Schoorvoetend komt hij naar de poppenkast. Zijn blik verraadt verbazing. Hoe weet Jan Klaassen zijn naam??? Dan pakt hij resoluut de arm van Jan en knijpt er uit alle macht in. “Au! roep ik dan ook welgemeend. “Nou, ik ben echt wakker hoor Katrijn. Ik voelde het heel goed”.  “Ik ook”, hoor ik Michel vol ontzag mompelen. Dan draait hij zich om naar de groep en zegt uiterst verbaasd: “Hij is echt helemaal van echt hoor, want ik voelde zijn vleessie”. Hij krijgt amper een reactie. Natuurlijk is Jan Klaassen echt.