Machteloosheid

Column Wally Ooms in Hoorns Nieuwsblad

De oorlog in Oekraïne maakt veel los. Woede, verdriet, machteloosheid. Wie de beelden ziet in Oekraïne zal dat in meer of mindere mate doen met een gevoel van machteloosheid. Je ziet hoe steden gebombardeerd worden, hoe er vertwijfeld gevochten wordt, hoe gebouwen met de grond gelijk zijn gemaakt. Met de wetenschap dat onderin die gebouwen, in de schuilkelders, mensen zitten. Mensen die al lange tijd verstoken zijn van eten, drinken, een noodzakelijke nachtrust en dag en nacht te kampen hebben met angst. We zien de enorme stroom mensen die hun land noodgedwongen ontvluchten. 

Afschuw
De wereld kijkt met afschuw naar de ontwikkelingen in Oekraïne en toont zich solidair. Naast de ingevoerde sancties die het Russisch regime moeten raken worden miljarden euro’s overgemaakt, er worden wapens geleverd zodat het Oekraïense leger zich kan verdedigen, er worden vluchtroutes opgezet naar veiliger gebieden voor de miljoenen van huis en haard verdreven mensen. Veroorzaakt door volgelingen van het regime in Rusland, die vaak geen idee hadden van wat ze te wachten stond. We aanschouwen het allemaal vanuit onze veilige huiskamers en hopen dat de spontaan opgezette acties om geld op te halen voor de slachtoffers en de vluchtelingen van het getroffen land toereikend zullen zijn om de Oekraïners te helpen.

Net als zovelen kijk ik de afgelopen weken onafgebroken naar de vreselijke situatie die zich in Oekraïne ontspint. De gruwelijke beelden doen iets met je. Het gevoel van machteloosheid bekroop mij in hevige mate aan het begin van deze tragedie met het zien van de beelden van de vele vluchtelingen, waarbij ik de noodzaak voelde om te gaan helpen. Contact met twee bevriende chauffeurs leverde geen resultaat op. Waarna ik na het lezen van een stukje in de lokale krant waarin iemand aangaf naar het getroffen land af te reizen met hulpgoederen, me naar deze persoon spoedde. Ik bood aan om mee te gaan naar Oekraïne om de spullen af te leveren en mogelijk vluchtelingen mee terug te nemen naar Nederland. Het bleek te gaan om een in Hoorn wonende Pool die de spullen zou brengen tot zo’n 400 kilometer van de grens. Daarna zou alles worden overgedragen aan de brandweer aldaar, die voor verder transport zou zorgen. Voor mij zou dat betekenen dat ik er in feite niets zou kunnen uitrichten. 

Na gelezen te hebben dat er meer dan voldoende hulp werd aangeboden kwam de berusting en viel het gevoel van machteloosheid een beetje weg. Al valt te vrezen dat het nog wel even zal duren vooraleer er een wapenstilstand zal zijn, waarbij de uitkomst hoogst twijfelachtig is. Ook voor de toekomst. Poetin heeft in deze oorlog al veel verloren: geen demilitarisering en denazificatie, grote verliezen aan eigen zijde en de positie van Rusland op het internationale toneel is verzwakt. Daarnaast is de samenwerking en eensgezindheid in Europa en daarbuiten groter dan ooit. Wat dat alles zal opleveren is nog een immens groot vraagteken.

Vluchtelingenwerk Oekraine Vluchtelingenwerk Oekraine