Kaaskarretje

De vakantieperiode staat weer voor de deur. Velen zullen weer afreizen naar Frankrijk en gaan genieten van de natuur en uiteraard van al het gebodene in de restaurants. Onlangs bracht een goede vriend weer een herinnering naar boven over een genoten maaltijd in Digne Les Bains, een fraai gelegen plaatsje in de Alpes-de-Haute-Provence. 

Zijn gezelschap schoof na een lange en vermoeiende reis uitgehongerd aan in een keurig restaurant, met het vaste voornemen zich te storten op alles wat ter tafel zou komen. Met volle teugen werd genoten van de bestelde salades, waarna het hoofdgerecht, Boeuf Bourguignon, kon worden genuttigd. 

Na het hoofdgerecht volgt een bijna heilig moment in Frankrijk, als het ‘plateau de fromages’ aan de beurt is. Ter afsluiting van de maaltijd wordt in de restaurants een verrijdbaar kaaskarretje of een kaasplateau naast de tafel gepositioneerd, waarop verschillende kazen zijn uitgestald. Daarbij kan een keuze worden gemaakt uit een gevarieerd aanbod van harde en zachte kazen en van milde en pittige kazen, zoals Franse Brie, Gorgonzola, Camembert, Emmentaler, Boursin, Roquefort, geitenkaas en een enkele keer zelfs Hollandse soorten kaas. Veelal is het geheel aangekleed met toast, crackers, druiven, jam of noten. Na de kaas volgt nog het dessert. 

Enige zelfbeheersing bij het kiezen uit de kaassoorten is daarbij wel noodzakelijk. Twee of drie verschillende stukjes kaas snijden is beleefd, vier schijfjes kaas is eigenlijk al over de grens. De volgorde waarop de kazen gegeten worden is in de regel van licht naar pittig. Na het kiezen en afsnijden kan het karretje vervolgens naar andere gasten die het restaurant bezoeken. Maar van die subtiele gewoonte waren onze Hollandse gasten die de zaak met een verwoestende honger hadden betreden niet op de hoogte. Ze zagen een grote verscheidenheid aan kaas, hadden trek in kaas en stortten zich dan ook vol overgave op die zo smakelijk ogende uitbundige hoeveelheid delicatessen. De gebruikelijke 100 gram kaas per persoon kende een zeer hoge vermenigvuldigingsfactor.

Er werd niet schichtig om zich heen gekeken, er was geen enkele vorm van ingetogenheid te bekennen, het gezelschap was verworden tot een groep uitgehongerden. Hele hompen werden lukraak aangesneden en genuttigd met het stokbrood dat altijd ter beschikking staat aan de Franse tafel, waarbij de Fransen kleine stukjes brood eten bij de kaas (om en om een hap) en niet eronder. Dat fijnbesnaarde aspect was onze Hollandse gasten nooit ingefluisterd. Er werd gretig gegrepen, gekneed, gesmeerd en gebunkerd. In recordtempo werd het hele kaaskarretje verslonden, waarna er tevreden en zeer voldaan uitgebuikt kon worden met een goed glas wijn. Het leven was goed. 

De dienstdoende ober die het karretje vervolgens op wilde halen om het weer door te schuiven naar andere gasten moest geruime tijd bijkomen bij de aanblik van het leeggevreten plateau. Zichtbaar ontdaan liet hij de standaardvraag of de gasten nog meer kaas wensten maar achterwege. Er was geen plakje meer te bekennen. De argwaan richting Hollandse gasten heeft nog jarenlang geduurd in het zo lieflijke Digne les Bains.