We blijven het volgen

Het jaar 2023 houdt evenals andere jaren beloftes in die grotendeels zullen uitkomen. Zeker de zaken waarvoor procedures zijn opgestart, afspraken zijn gemaakt of waarvan een meerjarenklus al enige jaren bezig is, zullen in de loop van dit jaar hun beslag kunnen krijgen of het gevoel geven dat men toch maar weer goed bezig is.

Om iets concreets te noemen: het stadsstrand met allerlei voorzieningen voor wandelen, fietsen en parkeren, plus een plek waar een uitbater kan ervaren of dit megaproject aantrekkelijk genoeg is om een investering in horeca te rechtvaardigen. Terugkijkend zal ik er niet zonder napluisactiviteiten in slagen om te zeggen wanneer de eerste plannen werden geopperd. Ik weet dat in het OLGW (Overleg Leefbaarheid Grote Waal) in het begin van deze eeuw is gesproken over mogelijkheden om aan de waterkant van de dijk iets te creëren waardoor het mogelijk is wat meer te recreëren. Ik werkte toen nog en vertegenwoordigde mijn school in het overleg en maakte zelf een tijdje deel uit van de agendacommissie en was vicevoorzitter.  

Tussen droom en daad gaat heel wat tijd verloren, maar op een gegeven moment is het zover dat je wat het strand betreft kunt zeggen dat je een flinke stap verder bent met de daad. Ik ben inmiddels 10 jaar met pensioen. Zo staan er nog meer Hoornse dromen te wachten op voltooide daden. De Poort van Hoorn bestaat als uitdrukking al een flink stuk langer dan de eerste concrete afspraken. Je mag – en dat wil ik nog even benadrukken – daar de mensen die ervoor moeten zorgen eigenlijk geen verwijten over maken. Ieder die van dromen daden wil maken zal zich erbij neer moeten leggen dat er in ons land en dus ook in Hoorn procedures bestaan en momenten van overleg met meer partijen dan ik nu even gauw kan bedenken.

Ik las ooit van een land waar men dringend verlegen zat om zaken die moesten worden gebouwd en aangelegd. Dat was in een poep en een zucht voor elkaar gekomen. Nu was het in dat land niet zo dat eerst meer dan een tiental politieke stromingen daar moeizaam een compromis over moesten bedenken en dat er stapje voor stapje verder gesjokt werd langs alle instanties die er dankzij wettelijke regelingen iets over moesten zeggen. Wij hebben dat wel en soms vraag ik me wel eens af hoe het nu gekomen is dat bureaucratie zo’n prachtige en verfijnde manier van werken is geworden. Misschien is één van de redenen dat we daardoor in ons land wat minder corruptie kennen.

We gaan dit jaar weer meemaken hoe onze gemeenteraad met 12 verschillende fracties met elkaar of alleen zaken gaan oplossen en we zullen ook van hen horen hoe dicht zij met de neus op allerlei ontwikkelingen willen zitten. Hoe zullen we dat een naam geven? De wetmatigheid van de afremmende betrokkenheid? Zouden er zonder de enorme bemoeienis van de raad gebouwen worden neergezet die na korte tijd spontaan in elkaar donderen? We hebben zo’n ervaring gehad met een toneeltoren. We horen in deze tijd over tunnels die verkeerd gebouwd zijn of een fraaie overspanning van een snelweg. Is dat gekomen doordat de raad er zich met een Jantje van Leiden heeft afgemaakt?

Dit jaar zal ook duidelijk moeten worden of de burger een groter vertrouwen krijgt in de lokale, provinciale en landelijke bestuurders. Krijgen de wappies op veel gebieden een groei en komt er een overkoepelend wappie-orgaan of hebben we die al? Voor welke partijen in de provinciale staten komt een wappiestemadvies? Komt er ook ooit een wappiefractie in de Hoornse raad of hebben we die stiekem al? En wat gaan we doen met de slogan van SIRE: “Verlies elkaar niet als polarisatie dichtbij komt.” Is dit te vergelijken met de rokerskreet van weleer: “Roken? Samen komen we er wel uit”? De burger gaat steeds meer betrokken worden in de aanloop naar grote projecten. Participatierondes worden gehouden op geschikte momenten. Wie zullen daar op af vliegen? We gaan stapje voor stapje van het gas af. Zal over een paar jaar blijken dat dit proces een geweldig verdienproject is voor enkele slimmeriken die overigens volledig binnen de wettelijke grenzen bleven? 

Kortom, we gaan een jaar tegemoet met grote verantwoordelijke inbreng van onze twaalf Hoornse fracties. Een klus waar je gerust u tegen mag zeggen. Nu maar hopen dat bij het maken van keuzes het eigen partijbelang niet voorop staat. We blijven ze volgen, zolang dat kan.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.