Aan de rand van een ravijn is het interessant toeven

De Hoornse begroting voor het volgende jaar wordt besproken. Dat is een serieuze klus en die wordt ook serieus genomen. We gaan zwaar weer tegemoet. Nu hebben we in de media al kunnen vernemen dat de diepe zakken van onze landelijke overheid leeg raken. Een nieuw kabinet na 22 november zal daar weinig aan kunnen veranderen. Het jaar 2026 wordt een ravijnjaar. Dit staat in de stukken waarmee de gemeenteraadsleden hun vergadering voorbereiden. En dat in een tijd dat in Hoorn tientallen miljoenen uitgegeven moeten worden om alle plannen rond o.a. de Poort van Hoorn eindelijk concreet te kunnen maken.

Alle fractievoorzitters kregen zeven minuten de tijd om hun mening te geven over de begroting en over de moties die waren ingediend. Met de moties wordt steun gevraagd om bepaalde zaken die voor de fracties - en voor hun achterban natuurlijk – ontzettend belangrijk zijn. Zaken die de komende tijd moeten worden ontzien of juist worden ingebracht. Door vragen die andere fracties stelden en de wens om vooral duidelijk te zijn, duurde zo’n bijdrage van een fractieleider al gauw minimaal een kwartier en we hebben elf fracties. De agendacommissie had dit al voorzien en daarom begon de raadsvergadering al om vier uur ’s middags en wordt dinsdag aanstaande voortgezet. Goeie democratie mag wat tijd kosten!

Ik heb er de hele tijd, tot elf uur ’s avonds, bij gezeten en getracht goed bij te houden waar over werd gesproken. Aan het einde van de vergadering zijn enkele raadsleden naar me toe gekomen met de bezorgde vraag of het allemaal wel vol te houden was. Ik heb ze verzekerd zich niet al te schuldig te gaan voelen en maar gezegd dat ik me uitstekend heb vermaakt. Ik denk dat ik er ook nog uitflapte dat het volgen van de Hoornse politiek nu eenmaal mijn grootste hobby is. Dat laatste zei ik om mijzelf ervan te overtuigen dat ik niet van het padje af was en veel beter mijn pensioentijd had kunnen doorbrengen met leuke dingen te doen samen met mevrouw Grosthuizen.

Ik moet bekennen dat ik niet met grote tegenzin aanwezig ben. Ik hoor en zie hoe onze fantastische stad fantastisch gehouden wordt door 7 collegeleden, 35 raadsleden en 13 leden van de raadscommissie. Wel aanwezig, maar met een bescheiden rol op de achtergrond zijn er ook ambtenaren die het bestuurswerk ondersteunen. Ik heb hen allen lief. Geloof me, er loopt bij deze samengestelde groep niemand rond die er uitsluitend voor zichzelf zit of erop uit is om de boel eens mooi te verstjeren. Ze tonen allen een zelfde groot hart voor Hoorn, maar zijn het met grote regelmaat goed met elkaar oneens. Dat is juist goed voor een democratie.

Af en toe  maak ik mee dat oppositiepartijen het eens zijn met coalitiepartijen en daarom gezamenlijk moties indienen. Hartverwarmend! Ik schreef al vaker over ingediende moties en over fracties die uitmunten in solomoties. Zeer opvallend was het dat dit keer fractie Tonnaer met geen enkele motie in de lijst stond. En dat, terwijl de naamgevende fractievoorzitter wel degelijk met originele ideeën en wensen naar voren kwam. Ook met een voorstel waarvan men hem kon duidelijk maken dat het niet de zaak van de raad is, maar van een speciaal aangestelde commissie. Dat heeft hem er niet van weerhouden om er toch nog een paar keer op terug te komen.

Herhaaldelijk aandacht vragen voor zijn eigen standpunten hoort bij dit raadslid. Hij is de absoluut langstzittende volksvertegenwoordiger en heeft in die tijd zijn eigen stijl van raadslid zijn verfijnd tot aandrager van in beton gegoten gelijk. Heel even meende ik in voorgaande vergaderingen enige flexibiliteit bij hem waar te nemen over de mogelijkheid dat het ook iets anders kan, maar de afgelopen dinsdag werd duidelijk dat het toen eigenlijk een vergissing was. Wat hij zegt kan geen tegenspraak dulden van dilettanten die nog niet eens tien jaar in de raad zitten.

Ik keek naar zijn fractieleden. Ik realiseerde me dat de overstap van Ellen van der Knaap naar een andere fractie niks minder was dan een ontsnapping. De nog overgebleven fractieleden keken zoals ik keek toen ik ooit duidelijk wilde uitstralen: ik hoor hier niet bij, hoor. Ook lijken zij op momenten dat zij wel het woord mogen voeren geen voorbeeld te nemen aan hun leider. Ik zeg dat dit hen siert. Aan één Roger Tonnaer heeft het stadsbestuur genoeg. De focus op de komende ravijnjaren lijkt zich bij de meeste fracties langzaam te ontwikkelen. Dat betekent dat er voor mij als amateurpsycholoog en bedenker van drama nog genoeg vergaderingen zullen zijn om met interesse te volgen.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.