Hoe en wat

Het was niet gebruikelijk om tijdens verjaardagsfeestjes het onderwerp politiek aan te roeren. Zeker de laatste jaren leidde dat geheid tot ruzieachtige sfeer en bij het vieren van de verjaardag van Wim werd op zeker moment geroepen: ‘Bel de EO! Dan kunnen we misschien dit seizoen nog meedoen met Het Familiediner!’

Na die uitroep was iedereen het roerend met elkaar eens: praten over politiek doe je niet tijdens feestjes. En toch kreeg Anton vlak na zijn verjaardagslunch van zijn zus Antoinette de vraag: ‘Weet jij hoe je een goed raadslid wordt? Jij volgt de politiek toch een beetje?’

Anton keek eerst even om zich heen en was blij dat Antoinette de vraag bijna fluisterend had gesteld. Toen keek hij naar Antoinette om te zien of ze dat nu echt wilde weten of dat ze erop uit was om inderdaad een bezoek van Bert van Leeuwen van het familieverbandhersteltelevisieprogramma van de EO uit te lokken. Anton was enigszins verbaasd. Antoinette wilde het echt weten.

‘Waarom vraag je dat? Wil je zelf de politiek in?’

‘Nou ja, misschien. Ik ben gevraagd. Niet dat ze dringend juist om mij zitten te springen, maar zo langs de neus weg is mij gevraagd of ik er interesse in had.’

Anton moest enige moeite doen om zijn gedachten zo ver te krijgen dat het geen krankzinnig verzoek was aan juist zijn zus. Dat moest wel een aparte partij zijn. ‘Door welke partij werd jou dat gevraagd?’

‘Dat doet er even niet toe, Anton. Ik wil alleen zeggen dat het een lokale partij is.’

Anton vreesde dat hij kansrijk kon raden naar de partij die geïnteresseerd zou kunnen zijn in de inbreng van zijn zus. Maar hij wilde niet uitsluiten dat ze in de loop der jaren ook enige wijsheid had opgedaan. ‘Wat wil je precies weten?’

‘Nou, eigenlijk wil ik weten op welke manier je de meeste stemmen kunt krijgen tijdens de verkiezingen. Wat zijn handige dingen om te doen?’

Anton knikte en probeerde te denken aan de strategieën die hij kon waarnemen in de lokale politiek.

‘Allereerst moet iedereen merken dat je deel uitmaakt van de raad. Je moet de boer op. Bezoek alle wijkoverleggen, alle actiegroepen of organisaties die af en toe bij elkaar komen om iets voor elkaar te krijgen. Laat je daar horen en vraag elke keer naar zaken waar ze een beetje mee zitten.’

‘Ook naar zaken die goed lopen? Waar de buurt bewoners blij mee zijn?’

‘Ja en nee. Je kunt natuurlijk zeggen, als iemand je glunderend vertelt blij te zijn met een maatregel, dat je blij bent dat jouw partij dat maar weer mooi voor elkaar heeft gekregen, maar beter scoor je met problemen waarvoor nog geen oplossingen zijn. Niet zomaar droog inventariseren, maar je moet echt met ze meeleven. Zeg dat je begrijpt dat ze vreselijk veel last hebben van het probleem en dat je er meteen mee aan de gang gaat. Laat meteen de hele club weten dat je iets met hun probleem gaat doen en vergeet niet door te vragen over de overlast en de ellende die ze ervaren. Kijk verontwaardigd, laat merken dat ook jij verontwaardigd bent. Gooi er even een duidelijke vloek tussendoor en biedt meteen je excuses aan dat je je zo liet gaan. Als er iemand tussen loopt die het probleem een beetje goed kan overbrengen, nodig die dan uit om in de raad te komen inspreken.’

Antoinette knikte. Ze leek in haar hoofd aantekeningen te maken. ‘Wat moet je doen tijdens de raadsvergaderingen?’

‘Nee, je moet eerst denken aan wat je buiten de vergaderingen om moet doen. Je zorgt er voorafgaand aan elke raadsvergadering voor, dat je vragen hebt over zaken die niet op de rol staan van de coalitie. Stel artikel 36-vragen. Ik leg het je nog wel eens uit. Belangrijk om er elke keer het liefst meerdere te stellen. Je hebt gehoord van moties, wilde moties en amendementen?’

Antoinette knikte. ‘Op school wel eens over gehad, maar mijn vriendin had op dat moment problemen met haar haarkleur.’

‘Leg ik ook nog eens uit. Het is zaak om er elke keer dat het kan een aantal in te dienen.’

‘Waarom is dat belangrijk? Loop je niet het gevaar dat ze niet worden aangenomen?’

‘Ja en dat is juist goed. Die wilde moties gaan over de zaken die je oppikt in de wijken of op straat. Kijk, het gaat erom dat je laat zien dat je je vaker druk maakt om de burgers dan andere fracties. Zorg ervoor dat je tijdens de raadsvergaderingen niet alleen je eigen verhaaltje vertelt. Stel zo vaak mogelijk vragen aan andere fracties. Probeer bij elk ander voorstel dan van jouw partij te zoeken naar zwakke plekken. Blijf niet bescheiden. Weet je wat ook goed werkt? Stimuleer de mensen bij wie je dingetjes hebt opgepikt om ook naar de raadsvergadering te komen wanneer je erin geslaagd bent hun probleem op de agenda te krijgen. Het helpt heel goed om hun stemmen te winnen, wanneer ze live kunnen zien wat je namens hen en voor hen doet. Krijg je succes: prima! Heb je geen succes: ook prima, want dan is duidelijk dat die andere partijen de burgers in de steek laten.’

Hij zag zijn zus steeds enthousiaster reageren en hij zocht naar mooie voorbeelden om te kunnen slagen als echt politicus, maar op dat moment riep de gastvrouw:  ‘Doe niet zo ongezellig! Wij zitten allemaal in de kamer.’  

Terwijl ze zich naar de kamer begaven vroeg Anton nog even: ’En, heb je nog steeds zin om de politiek in te gaan?’

Antoinette keek hem stralend aan. ‘Misschien is het wel iets voor mij.’

Anton zei verder niks. Hij kende zijn zus en hij vreesde haar besluit. Een grotere bitch als zij kende hij niet.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.