Een stukje puur geluk

COLUMN

Het zijn de kleine dingen in het leven die een mens gelukkig maken, warm en dankbaar. Vaak zijn ze zo klein dat ze niet opgemerkt worden. Door de opwaartse druk vanuit de maatschappij is ons leven drukker en gehaaster. Deze druk werkt er zeker aan mee, dat we de momentjes van puur geluk over het hoofd zien.

Zo loop ik op een doodgewone zaterdag druk te zijn in het winkelcentrum. Chaos in mijn hoofd, mijn houvast heb ik in mijn hand. Een georganiseerd boodschappenlijstje, zodat ik niets kan missen. Als een wervelwind werk ik de benodigde winkels af. Zonder lijstje, chaos in mijn hoofd. Zonder lijstje, geen structuur door de gaten van de zeef in mijn hoofd. Druk.

Ook de drogist is aan de beurt. Terwijl ik, zo gestructureerd mogelijk, op zoek ga naar de stickerverwijderaar, hoor ik vaag op de achtergrond een soort van gitaargeluid. Onbewust sla ik dit geluid op in mijn systeem en ga verder met het verzamelen van mijn boodschappen. Concentreren. Het geluid komt dichterbij, maar kan het niet thuisbrengen. Wat een bizar geluid zo midden in de drogisterij. Nieuwsgierig.

Als ik mijn hoofd uit de schappen haal zie ik in mijn ooghoek een bijzonder stel zie lopen. Een oudere vrouw met sneeuwwit haar en een kleurige kledingkeuze. Zij duwt een rolstoel voort met daarin een volwassen man. Zij lijkt de moederrol te vervullen. De man, waarschijnlijk de zoon, heeft in zijn handen een kartonnen doos met daarom heen grote, dikke, bruine elastieken. Met die kartonnen doos maakt hij het geluid dat ik eerder hoorde. Aha.

Zo bewegen zij zich voort door de winkel. Zij koestert de volwassen man als een kind. Hij wentelt zich in deze koestering, heeft geen aandacht voor de wereld om hem heen. Alleen de oudere vrouw en zijn kartonnen doos zijn belangrijk. Tevreden. Als ik met de ogen van de man een glimp van zijn wereld op vang, zie ik dat ik het mis heb. Het is geen kartonnen doos met elastieken, maar een prachtige gitaar waarmee hij mooie melodische klanken maakt.

Ik kijk ze na, het is een bijzonder stel om te zien. Plots streelt zij liefkozend haar hand over zijn hoofd en kijkt trots naar haar zoon. Als een liefdevolle moeder. Een kort moment van genegenheid, dit kleine gebaar ontroert mij. Mijn boodschappenlijstje vergeet ik heel even. De wereld staat stil. Ik zie alleen dit stukje puur geluk. Een moeder met een zoon.

Elly Godijn-Wassenaar