HOORNGIDS HOORN | Joke Karsten (68) uit Hoorn is maar liefst 33 jaar vrijwilliger bij Cinema Oostereiland (voorheen Filmhuis Hoorn), maar vindt het nu welletjes. Maandag 30 mei draait ze haar laatste dienst, per 1 juni stopt ze ermee. De deuren sluiten niet definitief, want Joke blijft als echte filmliefhebber natuurlijk Cinema Oostereiland bezoeken.
Filmhuis Hoorn is in 1974 opgericht. Van 1974 tot nu is er veel gebeurd. De organisatie was vele jaren vrijwilligersorganisatie en deed diverse locaties in Hoorn aan om films te vertonen. “Toen ik in Hoorn kwam wonen, was ik als liefhebber van niet-commerciële films op zoek naar wat er in Hoorn op dat gebied te zien was. Ik kwam uit bij Filmhuis Hoorn dat eens per week een film vertoonde in jongerencentrum Troll. Later kon je de films zien in wijkcentrum De Huesmolen. In die tijd ben ik in het meewerkend bestuur terecht gekomen. Ik woonde in de Risdam, dus De Huesmolen was voor mij vlakbij. Ik had toen overigens nooit kunnen denken dat ik zó lang vrijwilliger zou blijven!”
Trots
Joke heeft in die 33 jaar de nodige veranderingen meegemaakt. “In 1993 verhuisde het filmhuis naar de binnenstad en vonden we een onderkomen in de Mariakapel. Mede dankzij de hulp van mijn man George Freijsen hebben we dat toen met het bestuur voor elkaar gekregen, met name door veel fondsen en sponsors te werven. In die tijd maakte het Filmhuis dus zijn opgang en hebben we een bloeiende club opgezet. Daar ben ik nog steeds erg trots op.” Het bestuurswerk heeft Joke gedaan totdat Filmhuis Hoorn in 2012 verhuisde naar het Oostereiland. “Dat betekende een uitbreiding naar drie filmzalen en natuurlijk een enorme toename van het aantal bezoekers. In Cinema Oostereiland ging ik het vrijwilligerswerk op de vloer gaan doen en ben ik het aanspreekpunt voor bezoekers.”
Vrijheid
33 jaar lang maakte het Filmhuis Hoorn / Cinema Oostereiland deel uit van haar leven. Het vrijwilligerswerk deed Joke altijd naast haar baan als onderwijzeres. “Mijn kinderen zeiden altijd: ‘je bent óf op je werk, óf in het filmhuis’. Daar hadden ze gelijk in. Hiermee wil ik eigenlijk ook laten zien dat vrijwilligerswerk echt niet alleen voor oudere mensen bedoeld is. In die tijd was ik jong, had ik een gezin én een drukke baan. Het vrijwilligerswerk heeft me altijd veel blijheid gegeven. Wat ik het meeste ga missen? Ik denk het contact met de mensen. Niet alleen met de bezoekers, maar ook met mijn collega-vrijwilligers. Maar ook de routine die het werk mij gaf, ga ik zeker missen. Waar ik naar uitkijk, is de vrijheid die ik straks krijg. Er komt meer ruimte in mijn agenda. Op vakantie gaan wanneer en hoe lang ik wil, dat lijkt me heerlijk. Mijn man is ook met pensioen en we blijven allebei nog actief als vrijwilligers bij andere organisaties. En we willen samen natuurlijk leuke dingen gaan doen. Daar hoort een film pakken in Cinema Oostereiland zeker bij”, besluit Joke.
