Afgelopen dinsdagavond wist ik zeker, de volgende column (deze dus) gaat over de moeizame pogingen om de rugbyclub te verkassen naar een op te pimpen sportveld in Risdam-Noord. Er was toen iets wat ik niet helemaal snapte en waarover ik nog altijd in zekere verwarring verkeer. De bijna complete rugbyclub vulde de publieke tribune. Je zou er met gemak een flinke kantine mee kunnen vullen. Voornamelijk mannen waren het en van geen van hen had ik het idee dat ze helemaal niet passen bij het fenomeen rugbyspeler. Rugby is niet voor watjes en ik zag geen watjes. Met deze mensen kun je wat voor elkaar krijgen meende ik toen nog.
Ze waren het niet eens met het besluit van ons college om hen te bewegen te verhuizen. Ze hadden een woordvoerder die duidelijk maakte dat het probleem zat in het verlies van een kantine en het ontbreekt hen aan menskracht om een en ander in te richten naar hun wensen en zeker drie bestuursleden waren omgevallen, getackeld door wethouder Dick Bennis, omdat ze de toestand niet meer aan konden. Bovendien is er de prangende vraag: wie zal dat betalen? Zoiets leek het allemaal te zijn en het waren stuk voor stuk redenen om maar af te zien van verhuizing en of de gemeente dan wel de ouwe zooi op de Blauwe Berg netjes wil opknappen.
Zelden zag ik zo’n grote groep capabel ogende mannen die terugdeinsden voor een beetje extra inspanning. Daar wilde ik uitgebreider op ingaan, totdat ik slechts enkele uren na de vergadering tot mijn stomme verbazing kennis nam van iets wat zich intussen in het politieke wereldje van Hoorn zelf afspeelde: een stil gehouden transfer van een raadslid naar een andere fractie. Er werd weer een hoefmannetje gepleegd, zeg maar. Dit keer niet richting Fractie Tonnaer, maar juist de andere kant op. Ellen van der Knaap maakte dit keer de overstap naar de fractie van Chris de Meij. Daar is niks mis mee, vinden zowel Chris als Ellen. Ook niet met het feit dat er al enige weken in het geheim overleg over de nieuwe plek is geweest. Ik weet niet of Roger Tonnaer en zijn fractie er ook zo luchthartig over denken.
Zo gewonnen, zo geronnen is een oud gezegde dat in Hoorn dus ook kan slaan op politieke bewegingen. De fractie van Chris had ineens ook een nieuwe naam gekregen. Daar is hard over nagedacht. Hart van Hoorn heet de fractie nu. Waarom dat nodig was? Ik kan er slechts naar gissen. Heet de fractie nu zo, omdat Ellen erbij kwam en was Liberaal Hoorn eerder een harteloze politieke beweging? De politieke doelstellingen van zowel Fractie Tonnaer als voormalig Liberaal Hoorn verschilden nauwelijks, maar Ellen kon haar ei veel te moeilijk kwijt in de oude fractie en Roger was ook de jongste niet meer en bovendien wordt in die fractie nogal eens strategisch gestemd.
Welkom in de politieke wereld wilde ik zeggen. Is nu duidelijk geworden dat de fractieleden bij Tonnaer weinig in te brengen hebben? Wordt in die fractie niet uitgegaan van standpunten die passen bij de gemiddelde leeftijd en hoe erg is dat dan voor het allerjongste Hoornse raadslid dat niet eens toevallig koos om bij deze fractie op de lijst te staan? Is alle fractieleden iets voorgehouden dat er later totaal anders kwam uit te zien? Heeft de oude vos zijn fractie belazerd? Hebben wij de ambities van Ellen totaal onderschat? Hoeveel ruimte mag zij verwachten in de vernieuwde fractie? Chris heeft al aangekondigd dat we van zijn vernieuwde fractie weinig andere zaken kunnen verwachten dan al bekend zijn en de geluiden uit die fractie klinken doorgaans als his masters voice.
Tijdens de commissievergadering kon men zonder er veel bij te fantaseren zien dat Chris de Meij ontzettend duidelijk op dezelfde koers wilde zitten als Roger Tonnaer uitzette. Beamen en versterken van bezwaren om de rugbyclub met enige dwang tot verhuizen te bewegen, terwijl je weet dat de bevriende fractie na de vergadering duidelijk gaat worden dat er binnen de fractie wel een vlotte verhuizing heeft plaatsgevonden, dat moet je wel kunnen. Het kan natuurlijk best zo zijn dat Chris de afgelopen weken zich heeft afgevraagd of hij Roger zo ver kon krijgen dat hij Ellen binnen zijn clubje de ruimte zou geven die zij als bevlogen raadslid nodig heeft en dat hij al heel snel tot de conclusie kwam dat hij Roger nooit iets anders kon laten denken dan hij nu doet.
Zo werd het voor Chris makkelijk scoren. Om in de rugby sfeer te blijven: voordat Roger door had dat Chris naar voren schoot was de try al gemaakt. Hart voor Hoorn was gewoon even hard voor Fractie Tonnaer. Een volgende column zal gaan over de prachtige list die het college bedacht om weer een mooie bouwlocatie te verkrijgen, maar dat heeft hiermee natuurlijk niets te maken.
De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.
